Esperanta blogo

Mi faros interkonsenton kun Benedikto: mi ne opinios pri liaj agadoj, kaj li lasos min kaj la ceterajn nekatolikojn trankvilaj. Mi ne diros kiel li devas gvidi sian Eklezion, kaj li ne diros kiel mi devas gvidi mian vivon.

Li plu povas silentigi siajn teologojn, kaj mi ne kritikos lin pro tio, kondiĉe ke li ne enmiksiĝu en la aferojn de la sciencistoj kiuj povas savi mian vivon. Li katekizu siajn anojn kiel li volu kaj mi nenion diru dum ili tion permesu, sed li ne insistu katekizi min kaj la miajn. Mi ne kritikos ke li plu malpermesu la edziĝon de siaj subuloj, aŭ malhelpu ke anoj de unu sekso faru mi-ne-scias-kiajn ritojn, se li ne insistos ke mi kundividu lian vidpunkton pri seksaj aferoj kaj ke la socio en kiu mi vivas sin organizu laŭ liaj kriterioj tiurirate.

Resume, mi ignoros lin, se li forgesas pri mi.

Ĉu konsentite, sanktiĉjo?

---

Postinformo: Li rompis la interkonsenton!

Lia subulo ŝarĝita pri familio (kion maljuna episkopo scias pri tio?) ne nur kuraĝis troni kontraŭ hispana leĝo pri samseksaj geedziĝoj el teoria vidpunkto, sed vokis por la malobeo al ĝi fare la ŝtataj funkciuloj (vidu novaĵon en la itala, hispana kaj angla lingvoj). Do, de nun mi sentas min libera kritiki la devigan fraŭlecon de la pastroj, ion multe pli kontraŭan al la naturo kaj al la familio.
Monaĥiĉoj kaj monaĥinoj, ek al la malobeo de la decidoj de viaj ĉefoj: fruktu kaj multiĝu!