8.9.09
Naciistaj sonĝoj
Iom da ferioj, kaj jam denove en la urbo. Ĉifoje la feriado estis simpla: vizito al la vilaĝetoj (propra kaj boa), kaj ioma ekskursado en la ĉirkaŭaĵoj. Mi ĵus enmetis en mia ipernitia spaco kelkajn fotojn de tiuj pejzaĝoj.
Kiel mi jam rakontis en aliaj momentoj, mi devenas el malgranda regiono en la montaroj de la nordo de Kastilio, tre trankvila kaj iom forlasita nun. Siatempe la areo havis ioman gravecon, ĉefe kiel speco de lulilo de Kastilio (kaj sekve de la tradicia bildo de Hispanio) kaj de la hispana lingvo. Estas do tre facile vojaĝi tie kaj enmemiĝi en sonĝojn pri historio, tradicioj, esencoj kaj eĉ nacioj.
Nur du ekzemploj.
Unu vizitinda loko estas la Kaverno de la Francianoj (cueva de los franceses), nomata tiel ĉar oni ĵetis en ĝin la kadavroj de tiulandaj soldatoj mortigitaj en batalo de la napoleonaj militoj, tre bela el geologia vidpunkto. Proksime al ĝi troviĝas megalita menhiro, nomata de Canto Hito ([kanto ito]), kiun ni vizitis en facila kaj agrabla promenado. Hazarde ĉe la reveno mi trafis la paĝon de samregionano kiu havas tre interesan blogon, ĉefe pri strangaj aŭ malnovaj teĥnologioj, kaj tie trovis ke ankaŭ li vizitis la lokon, kaj li faras tie kelkajn komentojn pri la emocio konatiĝi kun la antikveco.
Mi devas agnoski ke mi ne sentis la samon. La pejzaĝo estas bela, la promeno agrabla kaj la monumento konservinda, sed la menhiro estas longa sed ne impresiga ŝtono, kiu iom elrevigas ĉe la alveno. Estas do necesaj iom da imagado kaj revemo por eltiri konkludojn pri la graveco de la loko. Mi klarigu ke la blogisto sin retenas, kaj ne falas en troigojn, sed mi ne povis ne rimarki kiel facile tiaj konsideroj kondukas al saltoj en la vakuon, kaj mi memoris pri alia mia blogero, en kiu mi pritraktis la uzadon de la arĥeologio por naciistaj konkludoj.
Tion mi povis pli klare konstati ĉe alia promeninda loko de tiu regiono, la malnova fortreso de Peña Amaya. Ĝi estas monteto impona, ĉar ĝi superrigardas ampleksan platan regionon kie komenciĝas la plej topika Kastilio, la t.n. Tero de Kampoj. Ŝajne ĝi havis gravan rolon en la antikveco, kiel kapo de la kantabroj, aŭ de la kastilianoj, kaj tie okazis gravaj bataloj laŭlonge de la unua jarmilo. Nun konserviĝas nenio pri la pasinto, krom malgrandaj ŝpuroj, kaj nur la geografia kaj pejzaĝa graveco restas. Sed tio ne estas malhelpo por ke en diversaj asocioj, retpaĝoj, aŭ forumoj oni parolu pri ĝi kiel la simbolo de Kantabrio, de Kastilio aŭ eĉ de Hispanio, depende de la ŝatoj kaj la emoj (ne forgesante ke fikcia verko nomata ĝuste tiel, Amaia, sed kun alia fono, fariĝis la bazo por granda parto de la mitoj de la vaskaj naciistoj)
Definitive, por flegi la apartigistajn sentojn, eĉ grupeto da ŝtonoj sufiĉas.
