Esperanta blogo

Pli-malpli nun finiĝas la 80-a kongreso de SAT, kiu dum tiu ĉi lasta semajno disvolviĝis en Parizo. Mi ĉeestis la unuan parton, sed devis reveni antaŭ la fino, pro laboro.

Al mi speciale plaĉis la laboro de kelkaj junaj kamaradoj, kiuj donis freŝan aeron al iuj agadoj.

Ĉefe al ili ŝuldiĝas la ero kiun mi deziras reliefigi nun. Temas pri libro ĵus eldonita kaj prezentita dum la kongreso: “Mortopuno – Faktoj & Dokumentoj”. Ĝi estas la unua produktaĵo de la Eldona Fako Kooperativa de SAT, nova maniero organizi la eldonojn de SAT, aprobita dum la pasintjara kongreso.

La libro konsistas el tri partoj. La unua entenas diversajn beletraĵojn, inter kiuj gravan parton okupas rakonto de Victor Hugo, “Klaŭdo Mizerulo” (Claude Gueux). La dua parto donas la parolon al mortkondamnitoj mem. La tria estas kompendio de faktoj pri la nuna stato de mortopuno.

La verko estas kolektiva, kun interveno de pluraj aŭtoroj. Mi mem aperas en la listo, sed mi tuj konfesu ke mia estas certe unu el la malplej signifaj el ĉiuj. La grandan ŝarĝon, mi malkovru eĉ se tio estas kontraŭ ilia volo, prenis sur sin tiu grupo kiun mi antaŭe menciis, kaj ĉefe la fratoj Vinko kaj Vito Markov kaj Frederiko Scibor.

Ili tre bone laboris ankaŭ dum la kongreso. Kompreneble, mi ne forgesas la ceterajn organizantojn, ĉar volonta zorgado de kongreso, de ĉia esperanta kongreso, estas tasko tre laboriga kaj ofte ne sufiĉe dankata.

Aliflanke, la kongreso estis okazo renkonti personojn kun kiuj mi delonge komunikiĝas per la reto aŭ ĝenerale je longa distanco, aŭ renkonti novajn amikojn. Mi tre ĝojis pri tio, kaj vere esperas ke ne pasu tro longa tempo denove ĝui tiun ŝancon. Ja nenio anstataŭas la senperan kontakton per komuna lingvo, ĉu ne?

La tekston (en konstanta arkivo) publikigis Tonyo je 23:26